Ketkrókur

Í nótt kemur ketkrókur

Dökkt var klæðið, dökk var lund,
dökkur birtist klókur.
Með boginn staut um stein og grund
stiklaði Ketkrókur.

Sagt var um þann ónytjung,
að ýfði hungurs tregi,
í ketið óx oft þráin þung,
á Þorláksmessudegi.

Hörku gómsætt hangiket,
hafði sérhver kompa.
Fólið stautinn langa lét
líða niður strompa.

Þjófóttur með gruggugt geð
gerði illt með poti.
Drungalegt sem dánarbeð
varð dagurinn í koti.

---

En núna sveiflar sínum krók
syngur lagleg kvæði.
Þægilegur þambar kók
þykir snilld og æði.

Veðrið

Kári blæs nú helst til hast,
hrjúfar skrapast kverkar.
Rámur hvæsir, hringsnúast
hryðjur kaldar, sterkar.

Föstudagurinn svarti

Kátt er yfir köldum hjörtum,
kaupmenn halda veislu,
á föstudegi, furðu svörtum
fagna meiri neyslu.

Blásvart húmið

Fuglar éta fræin köld og frostið bítur.
Stjörnubjart er blásvart húmið
bísn nú freistar hlýja rúmið.

Sjálfslýsing

 

Þórðargleði ofar er,
aldrei fettar granir.
Streði unnir, sjaldan sér,
súrar ofskynjanir.

Sumaraukinn

Sumaraukinn kitlar klett,
krumminn baukar hrjóður,
hrossagaukur leikur létt,
ljósgrænn þraukar gróður.

Breytt: Þessi staka hefur breyst eftir að mér var bent á hvað orðið hrjóður er undarlegt orð og eftir að ljóst var hvað þessi vísa var stutt frá því að vera sléttubönd. Gleymið því þessari að ofan og munið þessa frekar :)

Sumaraukar kitla klett,
krumminn baukar hljóður,
hrossagaukar leika létt,
ljósgrænn þraukar gróður.

Níðvísa

Hérna var einn gamall grár
geði var á tæpu.
Kjaftagleiður, þröngur, þrár
þurs með úldna ræpu.

Nátthildur Dimmalimm

Nötrar malið Nátthildar,
nú á öðrum slóðum,
ofan á kjöltu eilífðar,
upp að hlýjum glóðum.

Stöku staka

Forsetinn:
Ekki er gatan alltaf breið
ýmsar hættur leynast,
en forsetinn hann fer þá leið
sem farsælust mun reynast.

Tengdamamma sjötug:
Að rótum hlúir, reitir arfa,
ræktar beð í erg og gríð.
Tengdamóðir mín mun starfa
meðal blóma alla tíð.

Sléttubönd:
Sjaldan yrki, vondar vísur
velta útúr kjafti.
Aldan gutlar, hávært hnísur
hlægja, skeljar lapti.

Brúðkaupsvísa:
Að ykkur núna allir dást,
það okkar gleði sannar.
Sífellt ræktið sanna ást,
Sigga Rún og Fannar.

Pottavísa:
Sólin glóir, geislar ljá
glit við sjó og potta.
Fegnir þangað fara þá,
ferðamenn til þvotta.

Sumarkuldavísa:
Norðanvindar naprir streyma,
nötrar allur Flóinn.
Víst er gott að vera heima,
þá vælir kaldur spóinn.

 

Örfáar stökur

Nokkrar stökur sem hafa safnast saman undanfarna mánuði: 

Þorri:

Þó að kaldur Þorri sé
þiðna ég á blótum.
Súrar klaufir, sviðin hné
sinar ét af fótum.

Þegar sé ég þorrafat

þá verð ég mjög æstur.

Ginið opna, gleypi mat

góður er hann kæstur.

 

Hertur, reyktur, saltur, súr

sviðinn mat ég kyngi.

Fer í Þorra ketókúr

kátur þó ég spryngi.

Hálf sléttubönd:

Kraftur brestur latur les
línur þessar aftur.
Aftur þessar línur les
latur brestur kraftur.

Vísnagáta 1 (tilgáta að svari velkomnar í athugasemdum):

Veldur ísköld vetrarnótt,
vír úr teini grönnum,
læsir hurðum hart og mjótt,
hörð er böl í tönnum.

Lífskjarasamningur

Loksins komu kjarabætur

krydd er nú á fiski.

En hótelstjórinn hávært grætur 

í humarinn á diski. 

Vísnagáta 2 (tilgátur að svari velkomnar í athugasemdum):

Garp í grundu neyðir,
geymast krakkar reiðir,
vel hann gjarnan veiðir,
vætu framhjá leiðir.

Ærslabelgir:

Oft í miðju martraðar,
myndir ljótar detta,
er upp úr grasi allstaðar,
ærslabelgir spretta.

Júní:

Góð er tíðin, grænkar hlíð og gljúfrin víða.
Júníblíða, brumin prýða,
blómin fríðu landið skrýða.