Full er reisn í Hörgárdal

Hörgdælir nú gerast grand
grunnstoð vex í sveitum.
Nú er þakið Norðurland
nöktum kroppum heitum.

Bráðum kemur mottumars

Drengur klæðin fögur fann
fléttast mottuvefur.
Því sjaldan kyssir kona mann
sem kaldar varir hefur.

Sólin

Frerann bræðir, bráðum sól
brýtur æðar kaldar.
Grundin klæðist grænum kjól
gæs um hæðir tjaldar.

Um minnugan mann

Karl er hress og kann sinn part
sem kannski fæstir geyma.
En hann virðist muna margt
og meira en ég mun gleyma.

Stökur um iðrapest

Staðan í gær

Feikna slæman finn ég sting
og fátt er því til bóta,
upp og niður og allt um kring
iðravökvar fljóta.

Staðan í dag

Blautir straumar láku létt
um lasinn rumpinn þjáðan.
Taktu eftir, tær er frétt
mér tókst að prumpa áðan.

Sætt, rammt og súrt

Sætt, rammt og súrt - með þorra ívafi.

Hér skal ort eitt kvæði klúrt
og kaflar þess vel valdir.
Það mun verða soldið súrt
sem svið og pungar kaldir

Það skal verða villt en stamt
og vænt sem mör af lambi.
Seinna mun það reynast rammt
og reimað beisku drambi.

En stakan verður eflaust æt
eins og ber í rjóma,
sem rófustappan sykursæt
sveipuð gulum ljóma.

Niðurstaðan er þá eftirfarandi staka

Ég hef gegnum súrt og sætt
sopið ramman vökva,
heillað lýð og hjörtu brætt
- hér má aðeins skrökva.