Gáttaþefur

Móti vindi í myrkri fór
um móa líkt og refur,
læddist nær svo nasastór
nágrár Gáttaþefur.

Allur fnykur æsti hann
en óður varð samt kauði
ef um jólin ögn hann fann
ilm af laufabrauði.

Tryllingur hann tók öll völd
tók hann þá til fóta.
Hræðilegur karl um kvöld
kom með nefið ljóta.

Drógst að bæjum djöfull sá
drafaði við gættir,
húsbændur og hjúin þá
hjálpuðu ei vættir.

-

En núna svífur sætur hjá
sveiflar nettan þjóinn,
gasprar milt og glottir smá
gefur dót í skóinn.

Sjóbaðsvísa

Desember með drjúgan kvið
drulluköld við örkum mið.
Í jökulkulda og jógafrið
Jólastjörnu myndum við.

Stökur

Furðu oft þá finnst mér að
frekar lítið hafi val,
um hvað skal segja, hví er það,
og hvernig vísu enda skal.

--

Ef bragga fagran byggja á
þá brúkast góðir hanskar,
svo út í garði stingast strá
sem standast kröfur danskar.

--

Mjöður klístrast, mýkist smér
meyrir blístra vanir.
Á veggjum tvístrast kvæðakver
komu ístruflanir.

Mýrarsnípa

Fastar klípur, kælir bóg
kuldinn grípur trítil.
Situr hnípin, meyran mó
Mýrarsnípa lítil.

Nokkrar stökur að hausti

Berjamó

 

Börnin fóru í berjamó
blíðan vekur lukku. 
Blána varir, víst er ró
samt vantar enn í krukku.

 

 

Derhúfur

 

Ef smotterí klígjar þig smérkúfur,
í smávindi fjúka burt derhúfur,
allt er í flækju,
fýlu og stækju,
þá fljótur skalt senda út herdúfur.

 

Ármann

 

Þó að líði lífs að vetri
liðið hafi fjölmörg ár.
Ármann verður bara betri
batnar líkt og viskítár.

 

 

Nonni Valur kvennagull

 

Hver er mjúkur, hlýr sem ull,
hjartaskýr og laus við bull,
nískur ei á nautnasull?
Nonni Valur kvennagull.

 

Bæjarfellið á Selströnd

 

Norðankulið hefur hæst

í hríðarsöngum.

Bæjarfellið gægist glæst

með grátt í vöngum.

 

 

Nokkrar stökur

Sumardagur

Allt er lífið yndislegt
engin þörf að kvarta.
Að heimta sól er soldið frekt
sumardaga bjarta.

Hundaskítur í poka

Á landi bylja lægðirnar
svo lortar eyðast hraðar,
en hérna sjáum hægðirnar
hægeldaðar.

Áningastaðir án kamars:

Við dráttarvélar, drasl og hlið
dafnar kjarr og rjóður.
Víða bráðum blasir við
bústinn suðrænn gróður.

Þrösturinn

Kátur þröstur kom í brauð
kaldan veturinn.
Dritið brúnt, þann blauta auð,
bar á garðinn minn.

Syngur hátt um sól og regn
svífur himininn.
Hækkar róminn þessi þegn
ef þornar garðurinn.

Snigla, maðka, lirfur, lús
líkar þrösturinn.
Vaskur borðar, virkar fús
verndar garðinn minn.

Bjarta von nú innst ég el,
er upp rís gróðurinn,
að þröstur slétt með sláttuvél
slái garðinn sinn.

Vísa á dag (27. júlí)

Kominn í sumarfrí - þá er kannski rétt að mynda sér skoðun á veðrinu:

Regnið ælir, regnið skælir
regnið kælir skrokka.
Hitinn kæfir, hitinn slævir
hitinn þæfir sokka.

Limra um regnið

Regnið á rúðunni lemur
rismikila tónana semur
um hverflynda sól
sem í suddanum kól.
Sumar með haustinu kemur

Nokkrar stökur

Kjaftinn lemur kjarrið hrjúfa 
karlinn þetta tefur.
Kindagatan, kræklótt, ljúfa 
kraftinn aftur gefur.

Nú er sumar veit ég vel 
samt vekur undrun mína,
er kinnar sleikja slydduél 
sem slæfa gleði fína.

Haust og sumar, vetur, vor
veldur jafnan hneisu.
Ávallt kuldi, eilíft hor 
og eg í lopapeysu.

--------------

Ferskt er Ísland, ekkert slór 
öskrar kórinn HÚ.
Knattspyrna og kaldur bjór 
korter yfir þrjú.

Í ólguhita öskra dátt
'ég er kominn heim'.
Takturinn í slökum slátt 
nú slátrum bjórum tveim.

 

Drukkið hef (og horft á spörk)
hálfar tylftir krúsa. 
Sá að nokkur setti mörk
seigur karlinn Musa.

 

Er nú ljóst að enn er Kól-
umbía í góðum málum. 
Ljóst er því að liggur Pól-
land á velli hálum.