Morgunstund

Mér datt í hug þegar ég vaknaði eldsnemma einn morguninn.

Vanmetin er vökustund,
mig vekur dagsins blíða.
Seinna fæ mér soldinn blund,
svefninn hann má bíða.

Svo er hér ein morgunstemmning ótengt því að vakna snemma.

Daggir morguns drjúpa vel af fjólu.
Fölgræn grös með fögur tár
fagna komu sólu.

Bleyjuskipti

Skipt á bleyjum sonanna.

Efalaust vaknar brátt vissa,
verð ég þó alltaf jafn hissa
ef tek brók og treyju
og tóma sé bleyju þá
frjálslega félagar pissa.

Nokkur kvæði

Veit ekki hvort fólk er búið að fá leið á þessu en sumum finnst þetta líklega litlaust og leiðinlegt en hér eru nokkur kvæði:

Ein samhenda (þær eru oft hljómfagrar):

Hestamaður varla verð,
vísu yrki þó um ferð,
á ljóðatruntu sveifla sverð
sveitt oft þykir kvæðagerð.

Smá landlýsing:

Flæmið sinufölgult - ó þú fagra slétta
nokkrar kindur mun það metta
ef mykjudreif mun á það sletta.

Flíka vil ég fegurð lífs á fróni gráu,
falleg eru fjöllin bláu,
í fjarska rísa tindum háu.

Hlíðin græna grasið væna, grund og læna,
krafsar hæna korn vill spæna
kýrnar mæna'á foss og spræna.

Spræna lækjar springur fram úr spildu svarðar,
læðist eftir lænu jarðar
liðast niður'að ósi fjarðar.

Vor í nánd og kosningar framundan:

Hringur þrengist húmi að
hér nú lengist dagur
vetur hengir haus við það
hriktir, engist, magur.

Hrafninn krúnkar, hreiður býr
í hlíðum dala
Á þingi eins og þrumugnýr,
þingmenn gala.

Vikhenda

Vikhendur eru skemmtilegar, svona líta þær út:

Ljóðið nokkuð listrænt hérna bjóða.
Vikhendunnar kvæðakjöt
kannski mun ég sjóða.

Fenginn sauð og saltaði með rími
Innrím bauð og gerði graut
nú glóir rauður sími.