Gleðileg jól

Gleymið nú kreppunnar hávaxtahjól
úr húsinu það burtu dragið.
Haldið nú öll bestu hamingjujól
og hangikjöt af græðgi nagið.

Jólavísur

Nálgast jól þá niður sest og naga kjötið feita.
Seinna mun ég sætt mjúkt konfekt leita.

Sötra öl ef sér ei neinn og sætar tertur éta
eftir viku ei mun meira geta.

Læðast um og líta fögur ljósin rauð og grænu
Um jólin et ég jafnan frá mér rænu

Pottaskefill

Furðudýr af fjalli valt
feitur vildi snarla.
Þegar loks hann kom, var kalt
kenndi sér mein varla. 

Milli bæja maraði
í myrkri ansi svangur.
Við eldahúsið hjaraði
heldur fingralangur.

Ef væflaðist af verði frá
vinnuhjú í rúmið.
Pottahrúgu hreif hann þá
og hljóp svo út í húmið.

Ekki kunni hann sér hóf
við hungri, engin pása.
Úr pottum öllum allt hann skóf
engar leifar krása.

En núna söngva sæta kann
hann sveif frá norðurpólnum.
Í kringum tréð nú trampar hann
í tandurrauða kjólnum.

Þvörusleikir

Þvörusleikir fjórði fór
í flýti niðr'af tindi.
Slánalegur, mittismjór
sem morkin hrísla'í vindi.

Dökkt hans skegg, sem skugginn grár
skreið í myrkri svörtu.
Tötrar hans sem tugginn nár
í tunglskininu björtu.

Upp við bæi beið hann já
er barst út ilmur glóða.
Ef eldabuskan brá sér frá
við blasti veislan góða.

Í eldhúsið þá eins og skot
inn skaust sporum snörum.
Tók úr pottum, tæmdi kot
tylft af blautum þvörum.

En nú er sæll sem sæluský
ei svíkur gjafastóllinn.
Hvítskeggjaður hlær að því
sem hylur rauði kjóllinn.

Allt í fína

Vetur sumar vor og haust
verður allt í fína.
Í munni drýpur dæmalaust
dísæt mandarína.

Steyputindur.

Ég er með skrifstofu beint á móti háu hálfkláruðu byggingunni í Borgartúni.

Glæstur ýlfrar grimmt og hátt
glerlaus steyputindur.
Lýti borgar, ljótt og grátt
nú lemur kvíðavindur.

Kötturinn og varðhundurinn

Lasburða nú lýður pælir:
hví læðist ennþá köttur hér
sem fúlum hnökrum úr sér ælir
yfir gólf og spreyjar smér.

Varðhundur með votann hvarminn
vætir þegjandi sitt ból.
Sem lítil mús hann hylur harminn
í holu finnur lítið skjól.
 
Já hann vill miklu frekar flótta
og fela mörg sín leyndarmál.
Kannski'hann finni kisu ótta
krauma djúpt í sinni sál.

Tekanna

Lituð er ljósblá tekanna
ég lít ofan í og te kanna
anganin mett
munn hef ég grett
"ég meðlætið núna tek Anna".