Jólatrésríma

Öxin brýnd og yndæll friður,
arka ég um skógarnefnu.
Full er gleði, fullur kviður,
fagna laus við átt og stefnu.

--

Við hæga göngu maginn mallar
maltað viskí nærir kroppinn,
skyndilega skítur kallar,
skal ég núna finna koppinn.

Ljóst að hérna birtist brúni,
bráðum saurgast snjórinn hvítur,
undir fögrum fannardúni
falinn verður ljósbrúnn skítur.

Hann er nokkuð hlýr og mjúkur
hann mun bræða snjóhuluna.  
Hreinn nú litast hvítur dúkur
heyrist lágvær gleðistuna

.

Skógur ilmar, fuglar flýja
flæðir snæviþakin drullan.
Yggla sig nú andlit skýja
og þau hylja Mánan fullann

--

Finn að lokum fagurt grenið
flott er tréð með beina stofna.
Heim ég fer og hverfur slenið
hlýtt er rúm, ég glaður sofna.

Ketkrókur

Í nótt kemur ketkrókur

Dökkt var klæðið, dökk var lund,
dökkur birtist klókur.
Með boginn staut um stein og grund
stiklaði Ketkrókur.

Sagt var um þann ónytjung,
að ýfði hungurs tregi,
í ketið óx oft þráin þung,
á Þorláksmessudegi.

Hörku gómsætt hangiket,
hafði sérhver kompa.
Fólið stautinn langa lét
líða niður strompa.

Þjófóttur með gruggugt geð
gerði illt með poti.
Drungalegt sem dánarbeð
varð dagurinn í koti.

---

En núna sveiflar sínum krók
syngur lagleg kvæði.
Þægilegur þambar kók
þykir snilld og æði.

Veðrið

Kári blæs nú helst til hast,
hrjúfar skrapast kverkar.
Rámur hvæsir, hringsnúast
hryðjur kaldar, sterkar.

Föstudagurinn svarti

Kátt er yfir köldum hjörtum,
kaupmenn halda veislu,
á föstudegi, furðu svörtum
fagna meiri neyslu.

Blásvart húmið

Fuglar éta fræin köld og frostið bítur.
Stjörnubjart er blásvart húmið
bísn nú freistar hlýja rúmið.

Sjálfslýsing

 

Þórðargleði ofar er,
aldrei fettar granir.
Streði unnir, sjaldan sér,
súrar ofskynjanir.

Sumaraukinn

Sumaraukinn kitlar klett,
krumminn baukar hrjóður,
hrossagaukur leikur létt,
ljósgrænn þraukar gróður.

Breytt: Þessi staka hefur breyst eftir að mér var bent á hvað orðið hrjóður er undarlegt orð og eftir að ljóst var hvað þessi vísa var stutt frá því að vera sléttubönd. Gleymið því þessari að ofan og munið þessa frekar :)

Sumaraukar kitla klett,
krumminn baukar hljóður,
hrossagaukar leika létt,
ljósgrænn þraukar gróður.

Nátthildur Dimmalimm

Nötrar malið Nátthildar,
nú á öðrum slóðum,
ofan á kjöltu eilífðar,
upp að hlýjum glóðum.

Sjóbaðsríma 2019

Sjórinn heillar, sæbúar,
syndum nú til lífsbótar.
Ertu kannski alveg snar?
Ískaldur er janúar!

Víða hljómar vantrúar
væla nokkrir þorpssbúar.
Frystir æðar febrúar,
finnast margir agnúar.

Föst í hlekkjum hugarfars
hríðarbyljar veðurfars,
oftast þykir magur mars
máttur lítill heilsufars.

Apríl kemur hverfur hor
kallar bráðum fagurt vor
greikka okkar gæfuspor
glæður lifna, vaknar þor.

Sjórinn hlýnar sí og æ
sælan eykst og vakna fræ
finnum aftur blíðan blæ
bráðnar klaki, dafnar maí.

Júnídagar dásemd ein
dáldið minna skelfur bein,
norðanáttin, nöpur, hrein
nú mun ekki kæla svein.

Sólin hitar sjóinn þinn
svífur yfir tjaldurinn
Júlí kyssir kroppinn minn
kitlar tásur makríllinn.

Seinna kemur sjávarrok
salt og marflær oní kok,
marglyttur með stungu og strok
stuða þig í ágústlok.

Í september við fljótum fín
fjúka bráðum trampólín,
hristist kroppur, hitinn dvín
heimta kaldir brennivín.

Í október er óður sjór,
öldur lemja bak og stjór,
Gruggast flóinn, glitrar snjór,
guten abend, drekkum bjór

Enn í sjónum böðumst ber,
bölvum soldið, þar og hér,
kóngur týnist, klakinn mer,
kaldur þykir nóvember

Desember með drjúgan kvið
drulluköld við örkum mið.
Í jökulkulda og jógafrið
Jólastjörnu myndum við.

Krumlur Kára

Hrikalegar krumlur Kára
klóra skegg á þaki.
Vorsins gras og grænan smára
geymir snjór og klaki.

Tjarnir stynja kaldan kost
klakinn brynjar lindir.
Eykur skynjun foldar, frost
frerans kynjamyndir