Éljagangur

Um sæinn dökkgrátt siglir þel
svalur rökkurs valdur.
Úr dimmum bökkum bláhvít él
blístrar nökkvinn kaldur.

Á flæðiskeri

Svart er skerið, sjónum ofar svífa máfar.
Fellur að og freyðir úði
fjöruþang er blautur púði.

Sjórinn gutlar, svefn er rofinn, salt í munni.
Reisir bakið skrokkur skældur
skerjagestur illa þvældur.

Fætur blotna, flæðiskerið fer að hverfa.
Hávært öskrar hraðfleyg þerna:
"Hvað ert þú að gera hérna?"

Gloppótt minni, glært og tómt sem gráa djúpið.
"Upp fórst skerið æði kaldur"
ansaði í fjarska tjaldur.

Spurning vaknar, sem ég vil þó vart um hugsa:
"Til hvers lífsins dreggjar dreypi
er dómur minn að sjór mig gleypi?"

Yfir skerið skella bárur, skrokkur titrar.
Hátt mót vindi kría kallar:
"Krí nú skolast bjargir allar"

Dílaskarfur skeri framhjá skríður öldu.
Kallar: "vinur komdu fljótur
köfum saman - gamli þrjótur".

Nú syndir hjá hin sæmilega síldartorfa
Sælt er líf og fengsæll flóinn.
Ég flaksa vængjum - stekk í sjóinn.

Næsta kröfuganga

Hvítir karlar krefjast bata
- kraftmiklir með snyrta barta,
Mun brátt verða gengin gata
- gömul biblía við hjarta.
Út í smóking einum fata
- arka senn með byssu svarta.

Með eða á móti

Fyrir dygga lesendur mína.

Hér fáið þið stöku til að henda á þá sem eru andstæðir skoðunum ykkar - nú geta pólitískar keilur farið að falla á báða bóga

Fjandi ertu fáfróður
og flest þín orð sem smér.
Allstaðar er áróður
en einna mest hjá þér

Bætt við - önnur útgáfa:

Fjandi ertu fáfróður
flest rök hrökkva'af mér.
Allstaðar er áróður
en einna mest hjá þér

.

Svo er hér staka sem ætti að vera nothæf til að skora stig í þjóðmálaumræðunni: 

Við heyrum stundum röfl og raus
sú rökþurrð margan ærir.
Ef rökin verða rakalaus
sú röksemd engan nærir.

 

Svo voru það sléttubönd sem má lesa fram og til baka - eftir hvaða skoðun hentar hverju sinni: 

Fórnar lýðnum, aldrei er
önnum sínum vaxin.
Stjórnar illa, sjaldan sér
sekan bankalaxinn.

og þá afturábak:

Bankalaxinn sekan sér
sjaldan stjórnar illa.
Vaxin sínum önnum er
aldrei lýðnum fórnar.

Ábyrgð

Varla mun ég missa slag,
né mögla yfir raunum,
ef efla stjórar Íslands hag,
og ábyrgð fylgir launum.

Háum launum virðist nefnilega sjaldnast fylgja ábyrgð - eins og sagan sýnir.

Engin réttlæting fyrir ofurlaunum

Tunglið

Tignarlegt og tindilfætt nú Tunglið blikkar.
Í gærdag leit á gónið ykkar
glæsilegt með varir þykkar.

Blá er hönd

Bara smá athugasemd við myndina sem fylgir þessari frétt..

Seðil þungan hrifsar hönd
með hraði.
Bleikar neglur og blá er hönd
á blaði.

Úrslit í Norðausturkjördæmi

Útsynningur - uppkast að ljóði

Fékk hugmynd að uppkasti að ljóði þegar ég var að lesa Einar Sveinbjörnsson.

Nú anda kaldir vindar kúlum hörðum
klakkar fagrir, augum land á gjóa
sjá þar glitta í opinn Faxaflóa
og fjöllin brátt kitla í háum þröngum skörðum.

Stjórn

Stjórnar lýðnum, aldrei er
önnum sínum vaxin.
Fórnar kostum, sjaldan sér
sekan bankalaxinn.

Mjög gott skref

Askasleikir

Undanfarin ár hef ég bætt við einni og einni jólasveinavísu - nú er komið að Askasleiki. 

Treg var vitund,  tóm var vömb
trylltur hljóp af fjalli.
Í dalnum engin lítil lömb
lund í hungursfalli. 

Inn í bæinn arkaði
eftir náttmálsstundir.
Hryllingsbúkinn harkaði
höfðagafli undir

Hungrið særði sálartóm
sveinninn var í hnjaski.
Feginn sleikti gráan góm
er greip í brún á aski. 

Inn í bæ var dökkt og dimmt
draugaverur flæmdust.
Hund og kött hann kvaldi grimmt
kaldir askar tæmdust.

En núna kankvís krunkar hann
sem kanna upp á stólnum.
Þekkir allvel boð og bann
í blómarauðum kjólnum.

Sjá fleiri Jólasveinavísur

Askasleikir er jólasveinn númer sex í röðinni. Fyrr á öldum, þegar fólk mataðist enn úr öskum, faldi hann sig gjarnan undir rúmum. Þegar askarnir voru lagðir fyrir hunda og ketti til að leyfa þeim að sleikja, varð Askasleikir fyrri til, krækti í þá og hreinsaði innan úr þeim (af jolamjolk.is).