Éljagangur

Um sæinn dökkgrátt siglir þel
svalur rökkurs valdur.
Úr dimmum bökkum bláhvít él
blístrar nökkvinn kaldur.

Á flæðiskeri

Svart er skerið, sjónum ofar svífa máfar.
Fellur að og freyðir úði
fjöruþang er blautur púði.

Sjórinn gutlar, svefn er rofinn, salt í munni.
Reisir bakið skrokkur skældur
skerjagestur illa þvældur.

Fætur blotna, flæðiskerið fer að hverfa.
Hávært öskrar hraðfleyg þerna:
"Hvað ert þú að gera hérna?"

Gloppótt minni, glært og tómt sem gráa djúpið.
"Upp fórst skerið æði kaldur"
ansaði í fjarska tjaldur.

Spurning vaknar, sem ég vil þó vart um hugsa:
"Til hvers lífsins dreggjar dreypi
er dómur minn að sjór mig gleypi?"

Yfir skerið skella bárur, skrokkur titrar.
Hátt mót vindi kría kallar:
"Krí nú skolast bjargir allar"

Dílaskarfur skeri framhjá skríður öldu.
Kallar: "vinur komdu fljótur
köfum saman - gamli þrjótur".

Nú syndir hjá hin sæmilega síldartorfa
Sælt er líf og fengsæll flóinn.
Ég flaksa vængjum - stekk í sjóinn.

Einn í bíl

Falskt og nokkuð frjálslega á fullu raula.
Við hlið mér nokkrir bílar baula
og biðja að ég hætti'að gaula.

Kaffi

Rennur blítt um rauðar varir polla-

brúna kaffið lygilegt,

litar hvítan bolla.

Nart

Fréttir skarta hvergi hryggð
í húddi'er nart í felum.
Hægt er margt í minni byggð
þar mýsnar starta vélum.

Mýs grunaðar um að hafa startað dráttarvél

Það segir sig sjálft

Yndæll er suðlægur andvari

og oft kemur stækja úr hlandkari.

Það segir sig sjálft

að svanur er álft

og í fjöru er fjörmikill strandþari.

Sunnudagsstökur

Út við gluggan andar köldu inn í bæinn.
Sljór ég að mér sloppnum hneppi
slæpist síðan undir teppi.

eða

Út við gluggan andar svölu inn í bæinn.
Undir sæng ég ætla'að kúra
obbulítið mun ég lúra

Gullsmíðadagurinn

Samvinnuverkefni mitt og konunnar minnar í tilefni af gullsmíðadeginum.

Ég á lítinn gæfan gullsmið

glæsimennið býr til hnoss

Heggur men og marglit gullhlið

munaðsvörur fyrir oss.

Lagt við hlustir

Þjóðin hún er þvæld og sjúk

og þurr hún arkar sandinn

Því leiðin hún er löng og mjúk

og lævi virðist blandin.

 

(Samt heyrist enn við orðafjúk

að í þér liggur vandinn.)

Kvöldmaturinn

Kvöldmaturinn var fjölbreyttur:

Á borðinu var bjúgnafjöld
og bragðgóð teista.
Kindug stappan kveikti eld
upp kynnti neista.