Covid og Sörur

21. nóvember Sörur

Vantar ekki vörurnar,

um víðfeðmt internetið.

Svartamarkaðs sörurnar

sífellt get ég étið.

 

Sörubakstur svíkur ei

svitna vart við staupið.

Gliðnar veski, gleður mey,

geggjað tímakaupið

 

22 október Covid

Lymskufullt og ljótt er haust

leitt er þófið.

Enginn gengur grímulaust

gegnum Kófið.

Nú er ástand nokkuð svart,

næstum óvit.

Allir gera ætla margt,

eftir Covid.

 

 

Uppsafnað

11. október

Aðgang að eggvopnum skerðið

og aðgerðir lögreglu herðið

verslanir tæmið

svo takist nú dæmið

því tússinn er beittari en sverðið.

6. september

Blæs ört vindur brýnir raust,

blöðin gulu lemur,

laufin visna, vaknar haust,

vetrarljóðin semur.

Ég var ekki fullkomlega ánægður með 2019 og orti þetta á gamlársdag - en gleymdi að birta. Mig grunar að ég eigi eftir að fagna enn meir þegar þessu ári lýkur.

 

Eitt var slæmt og annað skár,

ei mun bölva og ragna.

Mér fannst þetta misjafnt ár

mun því nýju fagna.

Ég leysti frænda minn af einn dag í sumar á sjó:

 

Flakkað hef um falleg mið,

frekar illa rata.

Langt var ekki landstímið,

en lítil skítafata.

 

17.júlí

 

Undan starfi ströngu flý,

strögl í miklu puði .

Sigli nú í sumarfrí

í sól og góðu stuði.

(um himinn arka úfin ský,

frá illum veðurguði.)

Sumarsól

Dauft er húmið, dröfnin slétt,
dansar sól á feldi.
Fuglaskrafið furðu létt
á fögru sumarkveldi.

Vor 2020

Vorið kemur vítt og bjart

í vonar klæðum.
Voðalega veit ég margt
í veirufræðum.

Rjúpur við Hvolsvöll

Við fjall eitt þar finnast ei lænur,
fljót eða lækir né sprænur
en um runnana smjúga
og af rælni þar fljúga
rjúpur, nú eða þá hænur.

Ef sóttkví

Ef ég lendi í sóttkví, þá...

Sonnettu ég semja mun,
svolgra skálar sléttubanda,
gleypa í mig gnýstuðlun,
og græna töðu kvæðalanda.

Háma í mig fögur ljóð,
frussa burtu ljótar bögur,
lesa allt um land og þjóð,
langar yrkja rímnasögur.

Tvær vísnagátur

Fatnaður var faglegur.

Ferðast, veldur skelfingu.

Gulur drykkur gagnlegur.

Geymd er inn í hvelfingu.[1]

 

Höndunum í kulda, kær.

Kaka lítil heitir.

Lætur saman leiðslur tvær.

Losta drengjum veitir.[2]

 

Svar hér aðeins neðar

.

.

.

.

.

..

.

.

..

..

.

.

.

 

[1] Kóróna

[2] Múffa

Stökur

Móður er og mikið sakna,
mæni á klukku, í sófa drolla,
senn ég fer að sofa - vakna,
sýp svo ljúfan kaffibolla.

---

Níðið væri næstum lof,
nýtt er tækifæri,
þó það kannski yrði of
ef orðið hulið væri.

Blása vindar

Blása vindar, bólgnar sær
brakar grind og skrjáfar.
Stormur blindar, brimið hlær
bárur synda máfar.

Jólatrésríma

Öxin brýnd og yndæll friður,
arka ég um skógarnefnu.
Full er gleði, fullur kviður,
fagna laus við átt og stefnu.

--

Við hæga göngu maginn mallar
maltað viskí nærir kroppinn,
skyndilega skítur kallar,
skal ég núna finna koppinn.

Ljóst að hérna birtist brúni,
bráðum saurgast snjórinn hvítur,
undir fögrum fannardúni
falinn verður ljósbrúnn skítur.

Hann er nokkuð hlýr og mjúkur
hann mun bræða snjóhuluna.  
Hreinn nú litast hvítur dúkur
heyrist lágvær gleðistuna

.

Skógur ilmar, fuglar flýja
flæðir snæviþakin drullan.
Yggla sig nú andlit skýja
og þau hylja Mánan fullann

--

Finn að lokum fagurt grenið
flott er tréð með beina stofna.
Heim ég fer og hverfur slenið
hlýtt er rúm, ég glaður sofna.