Hænufet

Sólin mer burt hrím og hret
hreinsar gler af legi.
Um himin fer hún hænufet
hærra á hverjum degi.

Teistur

Stíga teistur tæran sjó
í tunglsins neista snauðum.
Sækja'og kreista sjávarfló
í sokkaleistum rauðum.

Við laupinn

Át í móðu iðrin flest,
augun blóði hlaupin.
Á klettahlóðir hrafninn sest
hreinsar slóð við laupinn.

Þursaglampi

Guðir trampa, skjálfa ský
skvetta svampar tárum:
með þursaglampa'og þrumugný
og þarmakrampa sárum.

Þrumur og eldingar

Sólarglíman

Sólin glímir vetur við
vill hans grímu naga.
Bræðir hrímið, leggur lið
lengir skímu daga.

Þræsingur

Öskrar rok sem rammur þurs
regnið mokast yfir.
Rýkur þokan þvers og kruss
þræsings fokið lifir.

Skýin

Skýin hnykla skanka slæg,
skvetta'og stikla'á borðum.
Lemja, sprikla'og þinga þæg,
á þaksins lyklaborðum.

Formannavísa

Bátur áður skreið við sker
skalf þá krepptur hnúi.
Landkrabbi nú orðinn er
aumur Höski Búi.

Suddinn ruddalegi

Nú liggur suddi landi á,
lænur nuddar tregur.
Fölur tuddinn finnst mér þá
fjári ruddalegur.

Klakabrynjusyndir

Vaknar skynjun, skugginn fer
skýrast kynjamyndir,
er klettar stynja, kasta'af sér
klakabrynjusyndir.