Lækjasonnetta

Nú trítlar norðangarrinn gengnar slóðir
og grösin hylja þykkar flygsur kaldar.
Þurrar rósir undir fargi faldar
í frosti titrar ísköld jarðarmóðir.

Í lægðum þegja lækir frosnir hljóðir
í leiðslu horfa'á frera jökulskjaldar
þeir minnast vors er vældu nokkrir tjaldar
og vilja aftur stökkva'um fossahlóðir.

Því það er sæla að líða lágar grundir
leysast úr viðjum, hamrabeltin streyma
- litlir og frosnir, lækir dreyma enn.

Íbundnir klaka, kaldir enn um stundir
í kuldaböndum gott er þá að dreyma.
-frostið mun víkja, já vorið nálgast senn.