Kertasníkir

Í nótt kemur Kertasníkir

 

Seinastur úr skugga skreið

skrattinn Kertasníkir.

Börnin verða lostin, leið

á ljósin naggur kíkir.

 

Í skammdeginu skín svo bjart

skíma kertaloga.

Sleikir út um, slef og nart

í slarki ljósin toga.

 

Úr myrkri birtist mögur hönd 

mætust ljósin koðna.

Sést í neglur, sorgarrönd

og sviðna putta loðna.

 

Augun tóm af tólgarfíkn

tennur vilja snerta.

Físnir kvelja, fær smá líkn

af feitum tólgi kerta

 

---

En núna vinsæll vappar hjá,

væn er jólatörnin.

Bestar gjafir gefur þá

gleðjast litlu börnin.