Hryllingsvísa:

 

Varúlfur þú vilt mig rífa'í sundur
verði tunglið alveg fölvagult,
Samt er eins og í þér sé smá hundur
ef að tunglið birtist trauðla fullt.

Vetur

Blómið kæfir kafaldsglýja
klessist snæviþakin jurt.
Angur svæfir andlit skýja
er þau þæfast hrakin burt.

Pólitísk staka

Þó oft sé mikill munur á
milli hægri'og vinstri.
Flokksgæðingar flestir þrá
að fylgja sama mynstri.

Steindór Andersen heiðraður

Steindórsbragur

Hér skal formanns flytja brag
fljóð og drengir, þögnum.
Meðan stormur leikur lag
ljóðagengi fögnum.

Okkar Steindór Andersen
oft finnst best að kveða.
Aldrei greindist andans slen
við orðin sést ei streða.
 
Röddin hefur mikinn mátt
myndi rjúpu passa.
Undir nefi geymir gátt
geysidjúpan bassa.
 
Þegar Iðunn sigldi sæt  
sveitt um lúðumýri,
ást og friður allt allright
einn hélt prúður stýri
 
Í pípu sína tóbak tróð
tefldi djarft við Kára.
Kvað svo fínust færaljóð
flóðsins svarta bára
 
Ef á miðum upp hann rauk
yfir drægist strangi.
Á landleið Iðunn öldur strauk
oft á hægum gangi.
 
Loks er masturs settist sól
sá vill fræðin kanna.
Settist fast í formannsstól
fornra kvæðamanna.
 
Hagyrðingar frekar fátt
fá til skós og klæða.
En snjall hann syngur sönginn dátt
Sigurrósarkvæða.
 
Veggi ennþá klifrar knár
karl á þökum tiplar
Hvergi rennur, hvergi sár
hvergi‘á tökum skriplar.
 
Þó karl sé hress við bland og bús
best skal nefna‘og rýna:
að milli þess hann knúsar krús
hann knúsar Hrefnu sína.

Í Þorskafirði

Víða kólnar vetrar senn
visna lendur kaldar.
Í Þorskafirði þrauka enn
þrettán sprækir tjaldar.

Þegar rignir

Þegar rignir, rýkur aldan
rokið skemmir svefn og vöku
Þá er fínt að fá sér kaldan,
fínan mjöð og yrkja stöku.

 

 

Stökur til geymslu

Sáttur rölti vetrarveg,
vorsólin er æðisleg,
lykt af sumri ljúft að dreg,
liti haustsins elska ég.

 

Í hliði dökku hokir spenna

til heljar sálir togar.

En varla munu bátinn brenna

blautir vítislogar.

Sumarglóð

Þó að haustið þenji kvið,
þagni bráðum fuglahljóð,
Kári blístri, bæli frið,
birtist ennþá sumarglóð.

Limru ákall

Ég heyri oft undarlaegt ákall
og ætla að hljómi þar bláfjall
en karlinn skal gá
oft kallar mig á
úr hjallinum, lykkja af hákall.

Alnetið

Þegar ég kláraði loksins að lesa allt alnetið:

Hérna lesið hef ég allt
og hraflið niður párað.
Alnetið hef sætt og salt
sopið gleypt og klárað.