Tap heimilanna

Gefum okkur nokkrar forsendur, sem þurfa reyndar ekki allar að standast skoðun, en þetta ætti svo sem að geta gefið okkur upplýsingar um mælikvarðann á áhrifum þessa samráðs.

1. Á vormánuðum seinustu hækkuðu væntanlega matvöruverslanir matvöruverð um 20%, vöruverð sem annars hefði mögulega ekki komið til vegna samkeppni (ég hef lægri töluna til að gerast ekki of gráðugur í túlkun minni).
2. Á þeim sirka 10 mánuðum sem liðnir eru, hef ég keypt mér vörur í þessum matvöruverslanir fyrir um 550 þúsund krónur (þetta stendur skýrum stöfum í bókhaldinu mínu)
3. Ef þessi hækkun hefði ekki komið til hefði ég eytt sirka 440 þúsund krónum í þessum verslunum (afleiðing liða eitt og tvö).
4. Það eru þá 110 þúsund krónur sem ég og mín fjögurra manna fjölskylda höfum tapað á þessu verðsamráði.
5. Ef við miðum við að það séu 300 þúsund manns sem búa hér á landi og að þetta sé normal eyðsla á hverja fjóra íbúa þessa lands (fólk er misjafnt, sumir eyða mun minna en sumir eyða mun meira).
6. Þá má reikna: 300 þúsund (manns) sinnum 110 þúsund (krónur) deilt með fjórum = 8,25 milljarðar króna.

Athugið að ég hef ekkert fyrir mér í þessu nema fréttina sem ég las yfir á hundavaði, bókhaldið mitt og forsendur sem standast varla skoðun. En við sjáum allavega mælikvarðann með því að skoða niðurstöðuna (þó hún sé örugglega ekki rétt):

Matvöruverslanir eru búnar að hala inn rúmum átta milljörðum króna aukalega á kostnað neytanda, á síðustu 10 mánuðum.

Þeir fá að borga til baka eina milljón króna.

Sanngjarnt?

P.S. Ég gleymdi að koma með vísu:

Kál og rófu, krækiber 
kostnað nógan jóku.
í mínum lófa ekkert er
aura þjófar tóku.

FÍS viðurkennir brot á lögum