Lækir kólna

Lækir kólna liðast hjá

læðast um og frjósa.

Vötnin bólgna, vorið þrá

og varma sumars ljósa.

Úr klettum seytlar kvæðalind

kraftinn óðum saknar.

á blaðið meitlast beinagrind

bragur hljóður vaknar.

Fljótin blá í fönn og ís

frostið illt vill móta.

En alltaf þá er elfan frýs

aftur stillt mun fljóta.

Vermir sálu hjartað hlýtt

heit þá glæðist staka.

Kulnað bálið kviknar nýtt

kalda bræðir jaka

Yfir glennist óðarfljót

eydd er kvæðastífla.

Vatnið rennur vætir grjót

vökvar næði fífla.