Steindór Andersen

Einn mesti kvæðamaður síðustu áratuga er nýlátinn og orti ég lítið erfikvæði til minningar um þann mikla snilling sem Gunnhildur kvað á tónleikum í gærkvöldi (við sömu stemmu og oft er notuð þegar "Móðurjörð hvar maður fæðist" er kveðin).

 

Alltaf var hann engum síðri

ómar bassi um nes og vík,

eins og svar í elfu stríðri

æddi hvassa klettabrík.

Kaldir dropar kýla glugga

kveðju syngjum fram á nótt.

Bergjum sopa, burt með skugga

bikurum klingjum nú af þrótt.

Kvæðamanninn, kærast sála

kveðjum stóran gamlan ven.

Snótir, svannar, skulum skála

Skál Steindór minn Andersen.