Staka og limra

Ég á það til að gleyma því jafnóðum sem ég yrki sjálfur:

Undrun mín er æðisleg
oft það nálgast heimsku
að ýmsar stökur yrki ég
sem alltaf falla'í gleymsku.

 

Svo er hér ein limra um fjárlögin:

Þeir halda að verði þau hallalaus
og hreifir þeir kalla þau gallalaus
en út úr þeim brýst
og eitt er þó víst
með öllu, að þykja þau mjallalaus.