Ragnheiður langalangaamma

Á þessu ári eru 135 ár síðan ættmóðir Bæjarættarinnar fæddist, langalangaamma mín, hún Ragnheiður Halldórsdóttir frá Bæ á Selströnd. Maður hennar og langalangaafi minn var Guðmundur Guðmundsson og kynntust þau í Tungusveitinni við Steingrímsfjörð. En bjuggu síðan víða, meðal annars í Árneshreppi, Drangsnesi, Bæ á Selströnd (sem ættin er kennd við) og á Hólmavík. 

Ragnheiður var hagyrt eins og margir í Bæjarættinni og rakst ég á lítið ljóð eftir hana í Alþýðublaðinu frá 2. febrúar 1961 (sjá timarit.is).

Eg lít í lágan kofa
í ljúfri aftan ró.
Þar blundar bóndi lúinn
er björg að landi dró.

Þar kona er á kreiki
svo kvik á fæti og ung.
Hún ber inn vatn í bæinn
en býsna er fatan þung.

Og auga hvarfla um koddann
hins kæra og þreytta manns.
Já, mér ber ekki að mögla
því minni er hvíldin hans.

(Viðbót, þetta kvæði er mun lengra).

Veit einhver um vísur eftir Loft Bjarnason (1883-1956) frá Asparvík, er síðar bjó á Hólmavík?