Pthirus pubis

Ástandið þykir nú helvíti hart
hamfarir getur það kallast
Líflaust er víða það ljóst er og svart
langflestir á það nú fallast.

Veitum þeim grið,
gefum þeim frið
Græðum upp frjósama svörðinn.

Búsvæðin heit,
blíðlegan reit
bætum smá lífi í skörðin.

Helkuldinn ríkir því horfið er fax
er hylur og veitir þeím skjólið
Burtu með stórvirkar vélar og vax
sem vængstífir bungur og tólið.

Veitum þeim grið,
gefum þeim frið
Græðum upp frjósama svörðinn.

Búsvæðin heit,
blíðlegan reit
bætum smá lífi í skörðin.

Eyðimörk gljáfægð er eilífðar blús
Í eitthvað þær verða að grípa.
Syndir í burtu í baðinu lús
best er í hárin að klípa.

Veitum þeim grið,
gefum þeim frið
Græðum upp frjósama svörðinn.

Búsvæðin heit,
blíðlegan reit
bætum smá lífi í skörðin.

Afmæliskveðja til Halldórs

Hefur nú í hálfa öld,
Halldór þraukað ótal gjöld,
andlit pusað aldan köld,
úfið hár og bringuskjöld.

Tófur elt um ótal holt
einnig skriðið í gjótum.
Glannast um á grænum colt
Galant eða toyótum.

Með orans fransis eltir lax
alltaf þykir hipp og kúl
Siglir Hull og Halifax
Til hamingju með Liverpool

Karlinn elskar kvótamark
kann samt best við tuðruspark.
Ef þið sjáið þennan þjark
þarf hann knús og heljar slark

Lækir kólna

Lækir kólna liðast hjá

læðast um og frjósa.

Vötnin bólgna, vorið þrá

og varma sumars ljósa.

Úr klettum seytlar kvæðalind

kraftinn óðum saknar.

á blaðið meitlast beinagrind

bragur hljóður vaknar.

Fljótin blá í fönn og ís

frostið illt vill móta.

En alltaf þá er elfan frýs

aftur stillt mun fljóta.

Vermir sálu hjartað hlýtt

heit þá glæðist staka.

Kulnað bálið kviknar nýtt

kalda bræðir jaka

Yfir glennist óðarfljót

eydd er kvæðastífla.

Vatnið rennur vætir grjót

vökvar næði fífla.

Nokkrar stökur mars-maí

Kvæðamannafundur

 

Fingurbjörg af brennivíni

bergjum vísna milli.

Er þá von að okkur hlýni

og það taktinn stilli.

 

Vágestur

Jólatré af jóskum fjöllum

jólaskapið okkur gefa

koma nú með barkarbjöllum

er birkiplöntum yfir slefa .

 

 

Morgunstund

 

Maríuerla með sitt glingur,

og mjúka vængi þykka,

fyrir allar aldir syngur,

eins og Metallica.

 

Þrestir óma, engin pása,

úti glymur flugher,

eldsnemma sig öskra hása,

eins og Mikki Jagger.

 

Veðrið

 

Í gær var sumar gott var það

gleði endalaust

en það var fljótt afboðað

og aftur komið haust.

 

Ofar rís hún einnig hér

eykst brátt sólarkraftur

um leið og vísan vörpuð er

vorið kemur aftur.

 

Steindór Andersen

Einn mesti kvæðamaður síðustu áratuga er nýlátinn og orti ég lítið erfikvæði til minningar um þann mikla snilling sem Gunnhildur kvað á tónleikum í gærkvöldi (við sömu stemmu og oft er notuð þegar "Móðurjörð hvar maður fæðist" er kveðin).

 

Alltaf var hann engum síðri

ómar bassi um nes og vík,

eins og svar í elfu stríðri

æddi hvassa klettabrík.

Kaldir dropar kýla glugga

kveðju syngjum fram á nótt.

Bergjum sopa, burt með skugga

bikurum klingjum nú af þrótt.

Kvæðamanninn, kærast sála

kveðjum stóran gamlan ven.

Snótir, svannar, skulum skála

Skál Steindór minn Andersen.

Fölsk viska

Fölsk er viskan furðulega,

fagnar hyski, minnkar vinna.

Eykur miska, eflir trega,

alnets giskun hratt vill spinna.

Mörkin dofna‘á rétt og röngu,

ráðið sofnar þjóðir blæða.

Lýður klofnar lífs á göngu,

lokur rofna allt mun flæða.

Verður spekin væn til happa,

viljaþrekið allt að góðu?

Eða frekjan öll mun snappa,

álfur þekjast grárri móðu?

Sköpun minnkar, magnast kúgun,

mannfólks grynnkar skyn og vaka.

Ákaft kinkar kolli þrúgun,

krossinn vinkar líkur haka.

Sumt er best að bara týnist,

bágur gestur falskur leynist.

Því þótt flest það saklaust sýnist,

seinna versta martröð reynist.