Norðurljós og eilíft haust

Norðurljós

Vonir birtast, sárt en satt.

er Sólin lemur harðar,

og sameindirnar sullast hratt

um segulhvolfið Jarðar.

 

Eilíft haust

Sólin rís kinnroðalaust
rétt svo yfir sænum.
Þó ei bríni þíða raust
þiðnar snjór í blænum.

Árið skríður endalaust,

eilíf virðist saga.

Haust og haust og haust og haust,

haust er alla daga.

 

Mannvonska

 

Útlendinga úthýsing

mun arfleifð ráðherra.

Morkin verður mannlýsing,

á mætum óþverra.

 

Gamlir pungar

 

Barma sér og bölva, klúrir,

bláu ungarnir.

Grjótharðir nú gerast súrir,

gömlu pungarnir.