Vorið nálgast

Sólin blessuð svífur fjöllum ofar.
Eins og meyjan leggjalöng
ljósu skýin klofar.

Klakaböndin kreista úr sér safa.
Dropar niður detta ört
dansa létt og skrafa.

Sumarveðrið vekur jafnan kæti.
Lækjarkliður kallar hátt
kann sér varla læti.

Upp úr sandi urt af monti rifnar.
Feimin undir fjörustein
flóin brúna lifnar.

Sendlingstásur tælir græni sjórinn.
Björtum rómi, sykursætt
syngur fjörukórinn.

Sléttar fjaðrir sleikir þýður blærinn.
Spáir logni spekingur
spegilsléttur særinn.