Valhöll

Um Valhöll arka íhaldsmenn

aurugir með hroka.

Skítinn hafa ekki enn

út þar náð að moka.

Ferð um Suðurland

Lómagnúpur gnæfir yfir,
goggur tímans herðir nag.
Þó flestallt hverfi, fjallið lifir,
fram á næsta morgundag.

 

Grána bráðum Kötluklæði, 
kraftmikil þá sýnir mátt. 
Rumskar við úr ró og næði, 
ræskir sig og öskrar hátt.

 

Öldur þungar eilíft móta
Ísalandið þitt og mitt.
Reynisdrangar brimið brjóta 
blóðugt vernda fjallið sitt.

Stökur

Nokkrar stökur síðustu vikna:

Hvergi leynist löggin hlý,
leit er ströng að bita,
starar syngja dirrindí,
dreyma sumars hita.

Seinfær Hellisheiðin er
helst til spillir geði.
Vanbúnir að vanda hér
vekja litla gleði.

Af útsýni lítil er ekla
og þó enn sjáist lítið til rekla
þá styttist í vor
og vex upp úr for
gróður, sem gýs yfir, Hekla.