Árni Gestson

Hér yrkir Árni um Jörund bróður sinn, en hann var að vinna á Borðeyri í kringum Jólin eitt sinn:

 

Jörundur í læralaut

lagði sínum tólum

Einu barni í Önnu skaut

annan dag í Jólum.

 

Hér yrkir hann svo um einhvern annan bróður sinn, sem ég man ekki  nafnið á:

 

Eðlilegan ávöxt bar

allra fyrsta tækifæri

Af því hann að verki var

vinstra megin við hægra læri.

 

Svo skaut sýslumaður hund og Árni orti:

 

Það var eitt sinn tryggðartík

tíkina átti Gísli.

Tíkin var svo tófu lík

að tíkina skaut hann sýsli.

Íslenskir vetrardagar

 

Snjórinn tætist tvist og bast,

tekur við smá logn, svo kul.

Einnig rigning, rok og hvasst,

rís loks fögur, sólin gul.

Frostburknar

Í morgun:

Út úr bílnum illa sá
mér elsku vinur, trúðu,
því frammí uxu frjálsir þá
frostburknar á rúðu.

Kuldi

Frostrós brynnir, kuldakast
kelur skinn á sveini,
nartar kinnar, nagar fast
nístir inn að beini.

Litla hagyrðingamótið og áramótastaka

Göngumaður ansi oft

er utanvega.

Yndislegt er útiloft

og útilega.

 

Mjúkan snjó og myrkrið svart

skal meta og vega.

Nauðsyn stundum einnig er

smá innilega.

 

Fjölgun okkar er ei grín

og eykur trega.

Samt er ávallt ansi brýn

smá uppilega.

 

-----

 

 

Allt er núna orðið hreint

áramótadraslið.

Hríðin, landið hefur skeint

hefst nú kuldabaslið.

Til Jóa Gunna

Dökkt er yfir Drang og Flóa

deyfa himinn skýin grá.

Kaldir vindar væta móa

vökna fellin stór og smá.

 

Í stríði og friði stendur meyjan

sterkbyggð verndar fjörðinn þinn,

faðmandi er fagra Eyjan

í fögrum kjól og þerrar kinn.

 

Í fjarska þagnar fuglakliður

frændi, þú varst okkur kær.

Helgur sé þinn hinsti friður

hjartans kveðju sendir Bær